Lifes a bore at times. Sometimes there is the want to free myself from all the monotony life is giving. I question the very beauty of life at times, whether if life will always be this way or if it will change when the right spark of fate comes along.
Wouldnt it be exciting, out of the spur of the moment, to just ask some friends out and to bungee jump over a cliff or to high dive even if one of you doesnt know how to swim. Wouldnt it be swell to travel anytime you want to, or to go places where youve never been even if that place is the most unlikely place to go to. Wouldnt it be nice to be a person different from your self even for just a few minutes. I would love to have that kind of life.
Sometimes there is the need to chnage your life. If your life seems like a jeepney going on the same route every single day, why not try another route for a change.
When boredom hits me... it hits me real hard. Today, for example, I went home around 9 am from a sleepover at a friends house. I eat breakfast, watch tv, eat lunch, then watch tv, then eat dinner then watch tv then write this shit. This is how my day goes when its vacation time. Except of course when my friends ask me out or when I go galera or to bora or to whatever beach destination there is. But still even though during these times that I am out of the house, still what is happening or what will happen is predictable. You go out to the mall, maybe watch a movie, eat out or have a cup of coffee (coffee jelly! hehe), have a smoke and go home... or hang out at a friends house, maybe put on some chill music or jam with some musical instruments or drink alcohol, or watch a dvd, then go home... or if your on an outing then it would be... go on a swim, or maybe jetski or go on a banana boat, or go to a spa, drink, drug yourself out, shop then go home... All these things seem plotted already. Its already too typical if i may say so.
If i would not be doing any exciting things for a change, Id probably want to immerse myself on the harsh realities of life. It would be really life-changing to just mingle with beggars or to document how people in jail are treated or how student workers work their way to have a good education... you now stuffs like that.
Am i making sense here 'cause I probably am not... haha! I'm just too bored with what life has to offer to me so far. Everything seems like the same old shit every single day. I guess all of this will change once i am in the workplace. But then again that change will soon bore me as well once i get used to it.
Contentment... I guess that what i need right now. To be content with how my life is going. Well, actually i am content with what i have. Its not that i hate my life... its just that sometimes there is something you are looking for that just isnt there as of the moment. You need something out of the ordinary. Well i guess boredom just sunk in me these past few days, thats why i'm wrecking myself into doing this blog. Oh well. thats life, although its full of mysteries and shit, still, you may agree with me on this or not, Life is one hell of a bore at times... :)
Did i make sense?
Akala mo kilala mo na ang isang tao pero dahil sa mga pagkakataong di maiiwasan nakikita mo ang totoong kulay niya. Di mo akalain na may ititnatago pla siyang sikreto. Isang bagay na pilit niyang ikinukubli sa mga mata ng tao sa kanyang paligid. Sa umpisa, napakaganda ng pakikitungo niya sa iyo. Napakabuti ng tingin ng tao sa kanya. Walang chismis, walang anuman. Hanggang isang araw nagbago ang pagtingin mo sa mudo dahil sa isang pagkakamali na iyong napagtanto. Marami kang naisip. Maraming narinig. Nagbago ang buhay mo sa isang iglap. Nag-iba ang ihip ng hangin sa pagitan ninyong dalawa. Dahil sa kasamaan ng tadhana, nasira ang lahat. Di mo inaakalang may magbabago. Di mo akalaing mapapasama ang takbo ng iyong buhay. Sa halip na ayusin ang lahat, sa halip na magkasundo, ay siya pang lalong gumulo sa kasalukuyan. Pilit mong itinago ang sakit na nararamdam ngunit di kailan man ito maitatago sa paligid. Unti-unting lumabas ang mga luha ant sakit sa iyong mga mata. Unti-unting naglaho ang pagtitinginan na nooy napakatamis. Dahil lamang sa isang maliit na pagkakamali. Lumabas din ang katotohanan ng kanyang pananatili. Pakiramdam mo ikaw ay ginamit. Di pala siya pakiramdam lamang kundi isang katotohanan na pilit mong ikinakatwa. Di mo pinaniniwalaan ang bulong bulongan. Di pinapansin ang mga titig ng mga taong mapanghusga. Ikaw ay nagpatuloy sa paglalakbay ng buhay. Ngunit sa likod ng kaisipan ay siya parin ang sinisigaw, siya parin ang bumubulong sa pusong wariy di na tumitibok at di na ata titibok pa. Nagbago ang buong pagkatao mo nang di mo napapansin. Ang paligid mo ang siyang nakapansin at naapektuhan. At unti-unting napuna mo na wala nang katotohanan ang iyong kilos. Wala ka nang magawa kundi tanggapin ang kasalukuyan, umupo sa isang tabi at lumuha sa idinulot ng nakaraan
Nangungusap ang matang
di naman makakita
Pilit itinatago
ang kadiliman ng liwanag
Di maisiwalat
ang kaloobang tila ata
ay di na sisigaw pa
Bulong ng ulap
na wariy nagbabadya
ng buhos ng kahapon
ay tila dumadampi na
sa aking pandinig
Di na makapagsalita
pagkat pilit pinipigil
ng galaw ng tao
Sa isang iglap
ang panaginip ng bukas
ay unti unting
nagiging bakas na lamang
sa aking tuyong palad
Karanasay di na matanto
Kinabukasay di marating
Pilit hinihila
ng kadena ng nakalipas
Ano na ang dahilan
Saan na tutungo
ang gabing di na makakakita
ng anumang liwanag
ng buwan
Ano pang madadatnan
ng araw na kailan may
di na lulubog pa
Sa sawing dapithapon
ay nagpapaalam
ang mga kamay
na dinungisan na
ng pagkakataon
Kailan pa
Darating pa ba
Pakikinggan mo ba
ang sigaw ng paligid.
COMMENT NMN KAU GUYS ABOUT MY WORKS! THANKS :)
Pagtulog ng mga talang
tila di pumipikit
Ang sandali ay tumatakbo
sa pagiisip na sawi
Puso ay nabubuwag
ng mga pagkakataong nasayang
Tila di na maibabangon
and kisap ng nakaraan
Guhit sa palad
na unti-unting hinahangin
tulad ng buhanging
dinadala ng tubig
Sumisigaw sa kawalan
Nalulunod sa sinapupunan
ng pagibig na wala nang
patutunguhan pa
Ihip ng umaga
ay walang kasing lamig
ngunit ang liyab ng damdamiy
bumabalot sa atin
Naghahalo ang kulay
sa nakalugmok na liwanag
Di maunawaan
kung paano pa hihinga
Ang tinig ng bukas
di pa marinig
ngunit umaasa parin
na ito ay magniningnig
Ngayoy nandito pa
tuyo at walang lakas
dahil sa hanging inihip
ng pagibig na binura.
[[* LIFE IN MUSIC *]]
//visit Iwebmusic for music
[[* PAST ENTRIES *]]
|October 2004|November 2004|December 2004|January 2005|February 2005|March 2005|April 2005|May 2005|June 2005|July 2005|August 2005|September 2005|March 2006|April 2006|November 2006|December 2006|January 2007|June 2009|July 2009
[[* LINX *]]
| VAL |
| PIA |
| GOKS |
| BART |
| DANE |
| KC |
| BENIGS |
| NOY |
| MIKE |
| DENEB |
| DEBBIE |
| DEXTROSE |
| BULITAS |
| HOGI |
| AENU |
| JERI |
| KENG |
| JOHN |
| PAM |
| TON |
| JC |
| RA |
VANITY
[[*TALK to ME*]]
KaPoWE mE!
