Sunday, November 21, 2004

[[Alaala ng isang kaibigan]]

Death comes like a thief in the night. it comes usually in the most unexpected way. I started to wonder these past few days if ever a person is truly ready for death. Handa nga ba talaga tayong mamatay kahit na sobrang relihiyoso tau or kahit alam na natin na may sakit tayo at ilang buwan na lng mamatay na tayo. Napakarami kong iniisip sa ngayon tungkol sa kamatayan. bakit dumadating ito sa mga taong di pa handa o sa tingin natin di pa handa? bkit dumadating ito sa mga pagkakataong di nating ineexpect? bkit sa tao pang npakabait and to a person who hasnt really done anything wrong with his life? Only God knows.
I'd like to dedicate this entry to a friend of mine who died just a few days ago.
My kababata and very close friend died last Nov. 18 in the most cruel way possible. For me cruel na yung ngyari sa kanya kasi it was truly unexpected and he does not deserve the horrible death that was thrown at him.
I was at a friends house drinking last thursday when a friend of mine texted me and said "Carlo, tawag ka sakin importanteng balita lang". And so i called. My friend told me that my kababata died that afternoon. Sinaksak. nakaabot sa hospital pero nauubusan din ng dugo in the end. I was so shocked,na nung una di ko nagawang umiyak hangang sa lumabas yung isa kong kaibigan from the room and asked me what happened. wla akong nagawa kundi umiyak! ang bigat sa dibdib coz i totally did not expected the news i just got. Nagulat ako. Naisip ko... "kahapon lang kausap ko lang siya sa cellphone tpos today patay na siya". Wow diba. I went home early that night and couldnt bring myself to face my family on the dinner table with tears continually running down my cheeks. I went straight to my room and cried. Sinigawan pa ko ng kapatid ko. Bastos daw ako kasi dumerecho daw ako agad sa kuwarto ng walang good evening man lang. eventually my mom went upstairs and saw me crying so i told her the news. I cried like a baby in my moms arms in a fetal position. Grabe first time ko atang umiyak ng ganun. Parang ang daming ngyari nung gabing yun. I realized how important people are, i realized how some people can be INsensitive, i realized that i have my family to comfort me.. basta ang dami dami kong naisip! Buti na lng there were people who helped me go through that night (salamat sa inyo).
My friend who passed away was one of those people who inspires me to become a better man. Napakabait nung taong yun. Pinaglalaban niya ang tama. Masunurin siya. Relihiyoso. Not to mention matalino pa siya at masipag! nagpupursige siya para sa pamilya niya. Bilib ako sa kanya. Its so sad that such a person died in a gruesome manner. Masakit!
The past few weeks binubuhay niya ang pagka-estudyante niya as a Student council officer who protects and nagtatanggol sa isang kaibigan niya na najajahe! Pinaglalaban niya ang tama! Ganun kasi tlga siya. he's at ur back pag alam niyang tama ka at pupunahin ka rin niya pag mali ka! totoo siyang tao! Idol ko nga yun eh. Nung araw na namatay siya maraming naisip ang mga tao na dahilan kung bakit siya nasaksak. Sa amin na lng yun kung ano yung mga theories na yun.
I was able to talk to his mom nung isang araw. Shes ok! Kaya daw niya! natutuwa lang siya na nung namatay ang kanyang anak alam niyang may ipinaglalaban tong kabutihan! Bayani siya para sa knyang pamilya at para na rin sakin.
Naisip ko na lng ganyan talaga ang buhay! lahat may wakas. di lang talaga natin alam kung kelan titigil ang takbo ng oras ng buhay natin. Oo pinahahandaan and kamatayan pero sino bang naghahanda? siguro meron sating sasagot na "Ako nghahanda". Para sakin ang importante ay we live our lives to its fullest potential and try to live it in the best way possible. basta't alam ko na na nakagawa na ko ng something worthwhile sabuhay ko then siguro i can say that i am ready. Si Lord lang nakakaalam! Lets just lift it up to him.

FOR MY KABABATA: Chong nsan ka man mahal ka namin! mahal kita and kahit kailan di ka mawawala sa puso't isipan namin!maraming salamat sa pagiging ispirasyon sa mga tao sa paligid mo. alam kong masya ka jan kya maligaya na rin kami para sayo. Hanggang sa muling pagkikita

[[ Caloi shed the truth... ]]*|7:10 PM|

Comments:

nung scinan ko itong sinulat mo, sabi ko sa sarili ko eh, "ang haba!" but it was worth the read... naiyak (naluha lang pala hehe) ako sa nangyari ng friend mo... condolence chong... di ko lam kung ano sasabihin sa ganyang bagay dahil di ko pa na-experience yan...

pero tama ka na we should live our lives to its fullest potential. ang hirap nga lang gawin. and stories such as that of your friend's really shakes our inner core that life really is short. di natin alam kung kelan magwawakas... at dapat ngang magbago na...
 
Post a Comment

<< Home

[[*KNOW ME*]]


Name:Caloi Suzara
Bdae:Oct. 15
Nicks:Caloi
Skool:San Beda College Alabang
Contact:...

[[* LIFE IN MUSIC *]]


Artist: The Bystanders
Song:

//visit Iwebmusic for music

[[* PAST ENTRIES *]]

|October 2004|November 2004|December 2004|January 2005|February 2005|March 2005|April 2005|May 2005|June 2005|July 2005|August 2005|September 2005|March 2006|April 2006|November 2006|December 2006|January 2007|June 2009|July 2009

[[* LINX *]]

| VAL |
| PIA |
| GOKS |
| BART |
| DANE |
| KC |
| BENIGS |
| NOY |
| MIKE |
| DENEB |
| DEBBIE |
| DEXTROSE |
| BULITAS |
| HOGI |
| AENU |
| JERI |
| KENG |
| JOHN |
| PAM |
| TON |
| JC |
| RA |




VANITY


[[*TALK to ME*]]



KaPoWE mE!


Get awesome blog templates like this one from BlogSkins.com